Vanochtend kreeg ik een appje van mijn lieve vriendin Gerry (we kennen elkaar vanaf de derde klas MAVO) of ik vanavond bij Tiago wilde eten in het ziekenhuis, daar hoefde ik geen minuut over na te denken!!
Tiago ken ik vooral door de verhalen van Gerry. Tiago en ik zagen elkaar een aantal keren, we hadden toen meteen een klik.
Toen Gerry en Wim een weekje op vakantie waren ging ik met Tiago naar de pizzeria. Ik haalde hem op, nadat ik eerst super verdwaalde in de stromende regen . De TomTom kon geen van Panhuysstraat in Tolbert ontdekken...Het bleek Leek te moeten zijn.....
Maar dat mocht de pret niet drukken. Tiago vond het reuze gezellig in de pizzeria. Hij ging zo af en toe op visite bij andere gasten, die dit niet storend leken te vinden.
Na ons diner gingen we nog diverse winkels binnen, daar werkten veel bekenden van Tiago, hij was overal welkom. Ik bracht hem voldaan naar huis.
Dit uitstapje is al een aantal jaren geleden en ik was wel benieuwd of hij mij nog zou kennen toen ik naar het UMCG ging om met hem te gaan eten.
Zijn zus Floor en zwager Henry waren er nog, toen ik kwam. Hij zou net even gaan slapen. Bij binnenkomst was hij bij de vensterbank aan het scharrelen, zonder bril op en zonder hoortoestellen, maar hij herkende me direct. "Siemie!!!!!! ' Kwam op me af en omhelsde me, de knuffel duurde lang. Op zo'n moment kan ik geen 1.5 meter afstand meer houden.....het was zo mooi, zijn ogen straalden.
Toch was hij niet helemaal bij de les, zei overal "ja" op. Hij moest naar de wc, ik heb hem z'n bril en hoorapparaten gegeven.
De wc-deur ging op slot. Ik hoorde weinig geluid uit het toilet komen en na een paar minuten heb ik aangeklopt: hij antwoordde direct, zei op iedere vraag "ja". Gaat het goed met je Tiago: ja. Kan ik je helpen Tiago: ja. Wil je de deur opendoen? Tiago: ja.
Heb weer even gewacht, klopte weer aan, hetzelfde verhaal. De 3e keer zei hij: bijna klaar.
Toen heb ik de verpleegkundige er bij gehaald, zij heeft de deur opengemaakt. Tiago zat kromgebogen op de wc, hij keek me aan en zei: "Er komt niks."
Er wordt geprobeerd urine op te vangen voor onderzoek op blaasontsteking. Lijkt me erg logisch na het dragen van een urinecatheter. Dit komt vaak voor en is bovendien niet zonder risico's.
Tiago ging uiteindelijk weer mee naar zijn kamer en ging op de stoel zitten. Er vond een opmerkelijke verandering plaats. Ik gaf hem mijn cadeautje, een knuffelhond. Toen hij als eerste het koppie zag zei hij met een blij gezicht: een hond!!! Hond, we noemden hem Tommie, werd meteen geaaid en op schoot gezet. Ik pakte zijn hand en zei dat ik heel blij met hem was, hij zei dat hij dat ook met mij was.
Ik ben bij hem gaan zitten en streelde hem over zijn rug, hij vond dit fijn, ging zelfs een beetje voorover zitten.
Plotseling zei hij ook dat hij in het UMCG was (Ik had hem die vraag eerder gesteld en toen wist hij het niet) . Toen ik vroeg wanneer hij weer wegging uit het ziekenhuis zei hij dat hij maandag naar de van Panhuys zou gaan.
Hij wees ook naar een foto op het prikbord en wees naar een nichtje: zij had ook in het ziekenhuis gelegen met brandwonden.
Hij wist zich trouwens steeds niet te herinneren wie er vannacht bij hem kwam slapen, hij noemde steeds een heel rijtje namen op.
Maar ook dit: Ooit sprak ik met Tiago, Gerry en Wim af dat ze een x bij me zouden komen voor een etentje. Tiago was dit niet vergeten, hij heeft me 2x gevraagd wanneer hij bij me kon komen eten (en wanneer dan???) en dan het liefst pizza!!!!! Dat gaat zeker gebeuren!!!!!!!
Toen kregen we het eten gebracht op zijn kamer: pasta met kip en kerrysaus en een heerlijke salade met een toetje na.
Na het eten wilde Tiago slapen, ik heb hem lekker toegedekt, Tommie lag in zijn armen, ook onder het dekbed, ik gaf hem nog een knuffel en hij zwaaide naar me toen ik vertrok.
Wat een lieverd en wat een topper!!!
Liefs van Siemie
Reactie plaatsen
Reacties
Gisteren waren we bij Renate op de groep en hoorden je verhaal. Ook het bestaan van de blog. Meteen gelezen! Je hebt heel veel meegemaakt een je bent een ongelofelijke kanjer! Super dat je al weer uit het ziekenhuis mag. WE hopen je snel weer te mogen zien Tiago.
Lieve Tiago,
Wat fijn dat het weer wat beter met je gaat, wat was het schrikken zeg.
We hopen gauw even bij je langs te kunnen komen!
Dikke knuffel,
Niek, Leonie, Alex en Lieke
Wat een lief hondje Tiago! Altijd fijn om een knuffeltje in de buurt te hebben. Zit het molletje nog in de wasmachine? Haha! 😃Die komt vast lekker schoon bij je terug. 🧼 🧽. Ik denk dat hij nog wel terug komt. Jij? Of werkt hij, net als jij, nu in de wasserette? Dat kan natuurlijk ook nog! 🤔