In het UMCG

De situatie waar ze aan denken is een stofwisseling die met name bij kinderen voorkomt en aangeboren is en het is vreemd dat dit pas nu zich openbaart. Het is een aanname en nog niet een diagnose. 

Deze complicatie komt nog eens boven op de toch al ernstige situatie van een hersenoperatie en twee dagen later weer een hersenoperatie. Zijn leven hangt aan een zijden draadje, alleen onder hem niet alleen dat IC bed met dokters en zusters, maar vooral ook veilige armen die hem willen opvangen. 

Er wordt geknokt voor onze zoon en zijn leven. Dat is het positieve van deze dag, maar ik heb nooit gedacht dat we in zulke, bijna onmogelijke situatie zouden komen met onze Tiago. Hoe had ik hem ooit hierop kunnen voorbereiden. Het is maar goed dat we niet alles weten van te voren. Morgen weer een dag... al kan het zijn dat we keer overslaan als er niet echt veel nieuws is. 

Tot slot nog: het eerste dat ik zag nadat ik Tiago ontdekte in een bed bedolven onder allerlei slangen,  was zijn deze mooie foto van hem. Die hing pontificaal achter zijn bed, tussen allerlei apparatuur. aan de wand. Het is een vast plekje waar een foto van de patiënten mag hangen. De foto had ik meegenomen naar de IC van het Martini. Op deze manier zien ook de artsen en verpleegkundigen wat voor een geweldige spetter daar in bed ligt.