De operatiedag, 16 juni 2020
Deze dag bestaat eigenlijk uit twee delen: de dag van de operatie en de dag van wakker worden en het geopereerd zijn.
Over het eerste kunnen we alleen maar heel dankbaar zijn: Tiago is heel rustig naar de OK gegaan. Wim was bij hem tot hij sliep. Onbevangen, zonder angst, zo helemaal zichzelf, gaf hij zich over . Lekker kletsend over voetbal viel hij tegen half negen in slaap.
En over het tweede...
We werden eind van de ochtend gebeld dat de operatie achter de rug was en Tiago al een beetje wakker begon te worden. Ik mocht komen op de recovery.
Daar ben ik naar toe gereden en vond Tiago, redelijk helder en goed bewust van de hele situatie. Opvallend positief.
Ook opnieuw onder de indruk van de zorg en de vriendelijkheid waarmee de zorg handen en voeten krijgt.
Na een uurtje mogen we van de recovery af, naar de afdeling terug en dan op de speciale MC kamer. (Medium Care)
Dan begint een lange zit bij het bed van Tiago die vaak mijn hand even zoekt, en toch wat onrustig wordt van de warme tulband op zijn hoofd en het niet echt in de benen kunnen komen nog. Hij moet echt rust houden en dat is iets dat hij erg lastig vindt.
In de middag komt Wim ook even bij ons, dat leidt weer even af, zowel Tiago als mij ook. We eten weer samen, Tiago en ik. Nu heerlijke nasi, Tiago maakt zijn bord helemaal leeg, dat kan ik niet opbrengen. Maar het was wel heerlijk.
De chirurg is ook langs geweest. Er is veel weefsel weggenomen, maar of het voldoende is, dan moet de MRI van morgen laten zien. Dit is een hersentumor die zich moeilijk laat zien met blote oog, dus navigeert de chirurg op wat de MRI heeft laten zien. Een uitdagende klus.
Bij deze tumor (Oligodendroglioom) is het bijna niet mogelijk alles weg te halen, en is de kans op herhaling dus zeker aanwezig. Dat is het kwaadaardige karakter van deze hersentumor.
Verder is nu het wachten op de beoordeling van de patholoog anatoom, die precies moet zeggen welke kenmerken deze tumor heeft gehad. Feitelijk hoe kwaadaardig is de tumor. Dan kan er ook over het vervolg nagedacht worden. Dus... we zijn er nog niet.
Wij kijken zelf nu eerst naar het opknappen van Tiago. Als alles goed gaat mag hij eind van de week wel weer naar huis. We willen hem graag weer in de benen zien, we willen zijn lach weer zien, we willen hem weer naar buiten meenemen. Dat hij weer lekkere dagen krijgt, met een mooi vast ritme en schema, waar hij erg op gesteld is. In augustus is hij jarig... Hij heeft het er nu al over.
We blijven dicht in zijn buurt, zoals zijn hand vandaag telkens de mijne zocht... net zolang als het nodig is!
Op naar morgen.
Reactie plaatsen
Reacties
Zoo spannend! Vandaag vaak aan Tiago gedacht en gebeden om wijsheid en “handigheid” van de chirurg!
Fijn om te lezen dat dit stapje achter de rug is! We wensen Tiago en jullie positieve berichten toe. Heel veel succes, (af)wachten duurt altijd lang.
Tiago, snel opknappen, dan ben je zo weer lekker thuis. Beterschap van ons! X
Oh wat fijn dat deel 1 achter de rug is!!! Fijn dat jullie steeds bij hem zijn! Je bent een topper Tiago!